Hochschule für gestaltung/ Ulm, Almanya

Hochschule für gestaltung/ Ulm, Almanya

                    















Otl Aicher (1922 – 1991) Alman bir grafik tasarımcısı. 1946 yılında Aicher Münih'teki Güzel Sanatlar Akademisi'nde heykel bölümünde okumaya başladı. 1953 yılında Inge Scholl ve Max Bill ile birlikte 1950'ler ve 1960'larda tasarım alanında Almanya'nın önde gelen eğitim merkezlerinden biri haline gelen Ulm Tasarım Okulu'nu (Hochschule für Gestaltung Ulm) kurdu ve burada dersler vermeye başladı.

                    Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra da, 1954 yıllarında Almanya’nın Ulm kentinde endüstri dizayn eğitimi yapılmak üzere bir, “Biçimlendirme Yüksek Okulu” (Hochschulefür Gestaltung) açılmıştır. Bu okulun yönetimine eski Bauhaus’un öğretim üyelerinden olan, Max Bill getirilmiştir (Eti, 1971: 72). Ulm Tasarım Yüksek Okulu, Bauhaus düşüncesinin üzerine pedagojik açıdan, tasarım eğitimine bilimselliği katmanın yanı sıra Alman endüstrisiyle yoğun bir ilişki içine de girmiştir (Celbiş, 2009: 177).

                         Bauhaus'da olduğu gibi öğrenciler ortak ve zorunlu ilk sene sonunda beş uzmanlık alanından birinde eğitimlerine devam ediyorlardı. Bauhaus gibi etkili bir Alman okulu olan UHG, sanat ve teknolojiye kendine özgü bir yaklaşım sergiliyordu. Öncelikle UHG, tasarımcının koordinasyon işlevini üstlendiği bir savaş sonrası endüstrisine doğmuştu. Tasarımcıdan, maksimum verimlilik sağlamak için uzmanlarla işbirliği yaparak üretimin en çeşitli ihtiyaçlarını ve kullanımı, malzeme verimliliğini ve kullanıcının kültürel tatminini koordine etmesi bekleniyordu. Oysa Bauhaus, Gropius'un kendi deyişiyle sanatçılarla işbirliği yaparak tasarımda ortak bir payda bulmaya ve bir "tasarım bilimi" geliştirmeye çalışıyordu (Westphal, 1991: 39). Bu sebeple UHG'de tasarım eğitimi, Bauhaus'un "yaparak öğrenme" düsturunun yeni bilimsel araştırma yöntemleri ve savaş sonrası endüstri ilişkilerini göz ardı ettiği varsayılarak artık sanat tabanlı bir pratik olarak ayrıntılandırılmamaya başlandıSonuç olarak, 27müfredat daha çok bilim dersleriyle desteklendi. Benzer bir şekilde, ortak temel tasarım programı da sistematik bir yaklaşım ile yeniden kurgulandı. Ders içeriği, görsel deneyler (simetri ve topoloji algı ve öğretilerine dayanan iki ve üç boyutlu çalışmalar), atölyeler (ahşap, metal, plastik, fotoğraf v.b.), sunum (desen, yazı, dil, serbest el v.b.) ve yöntembilim (mantığa giriş, matematik, kombinatorik ve topoloji) gibi konulardan oluşmaktaydı. Nitekim okulun farklı yaklaşımında yöntembilim ve işlevsellik önemli birer öge olarak karşımıza çıkar. Bunun yanında teori ve pratik, %50 gibi bir oranda müfredatta dengelenmiştir (Jacob, 1988: 228).

Anti-Art Anti-Design

Anti-Art/Anti-Sanat/Karşı-Sanat

• Geleneksel sanat kavramlarına,

• Geleneksel sanata,

• Sanatçı kavramına,

• Geleneksel sanatsal standartlara,

• “Yüksek sanat” değerlendirmesine,

• Sanat piyasasına,

• Sanatta bireyciliğe,

• Sanatta globalliğe,

• Bir meslek olarak sanata,

• Sanatın toplum üzerinde baskı kurmasına,

• Sanat ile hayat arasındaki ayrıma karşı çıkar.

• Anti sanatçılar, sanat piyasasına karşı oldukları için, sanat eseri olarak satılamayacak ürünler verme yolunu seçer.

• Anti sanat zamanla sanat dünyası tarafından sanat olarak kabul gördü. Ama günümüzde de Duchamp’ın hazır objelerini sanat olarak kabul etmeyenler var. Bunlara ise anti-anti-sanatçılar deniyor.

• İlk anti sanat olarak kabul edilen Dadacılık, Avrupa çıkışlı bir akım olmasına ve 1916-1922 arasına tarihlenmiş olmasına rağmen, 1950’lerde ABD’de Neo Dada ile, 1960’lar ve sonrasında ise Happenings, Performans Sanatı ve Kavramsal Sanat ile etkileri çok uzun sürmüş bir akım/felsefedir.

            Anti-Design/Anti-Design/Karşı-Tasarım

Anti tasarım 1966 yılından sonra bir sanat hareketi olarak başlamıştır.

Anti-Tasarım Sanatçılar

Vico Magistretti (1966)

Gianfranco Frattini ve Livio 

Plastik tüp içerisinde kablolu ampülün dolaştığı formu belirsiz istenilen şekilde manipüle edilebilen esnek lamba.

Castiglioni (1969)

Enzo Mari (1969)

Çift taraflı kullanılabilir vazolar.

Piero Gilardi (1967)

Doğal bir nesne olan kayaların taklit edildiği oturma elemanlar(Poliüretandan yapılma).Kaya sert ve dayanıklıdır,bir oturma elemanınında rahat ve yumuşak olması gerekir

Ettore Sottsass (1966)

Kontraplaktan yapılmış dolaplar.

Paolo Lomazzi (1970)

Poliüretandan yapılıp deri ile kaplanmış beyzbol eldiveni görünümünde oturma elemanı.

Anti-Tasarım Stüdyoları

Superstudio

Adolfo Natalini ve Cristiano Toraldo di Francia tarafından 1966 yılında Floransa'da kurulmuştur.

Archizoom (Associati)

Andrea Branzi tarafından Floransa 1966 kurulmuştur.

Stüdyo Alchymia

1976 yılında Alessandro Guerriero tarafından kurulmuştur.

Memphis

1981 yılında Ettore Sottsass tarafından kurulmuştur.

Stüdyo Alchimia

  STÜDYO ALCHİMİA

Tasarım ve mimarlık stüdyosu Alchimia. Mimar Alessandro ve Milano'da Adriana Guerriro tarafından 1976 yılında kurulmuştur. 

 

Başlangıçta deneysel laboratuvar ve yaşam sergi alanı, üretilen ve sanat ürünleri gerektiği gibi satılan bir yer oluşturuldu. Alchimia grubunun önerisi ürünleri rafine yapmak geri dönüştürmek gerekirdi. Alchimia önde gelen üyeleri Andrea Branzi, Michele de Lucchi ve Ettore Sottsass idi. Dönemin en önemli düşünürleri ve gelecekteki yönetmen, Alessandro Mendini'nin yeniden tasarımı yayıldı. O topları, küçük flamalar tarafından sözde tasarım klasikleri taraflı yorumlanır bu nedenle işlevselci tasarımları istenilen radikal sorgulanmasında, grup postmodernizm de öncü oldu. "Bau.Haus 1" ve "2 Bau.Haus" olarak sunulan 1979 yılında ilk koleksiyonu. Ironik bir değersizleştirme Bauhaus mobilya ve dönem mobilyaları, plastik kaplama ve etkileyici bir tasarım ile orada sunuldu. Bir anti-faydacı odaklı kültür bilincinin ikonografi olarak - Sottsass mobilya o göstergebilim-sanat-tarihsel yorumlandığı olduğunu gösterdi 1980 Mendini sergisi Linz "Tasarım Forumu" tasarımı üzerine grup ile yer aldı. Onun nesneleri anıtlar benzersiz karakter olarak sahip olmalıdır. 1981 Sottsass stüdyo Alchimia ve Memphis kurdu.

Gibi önemli uluslararası tasarımcılar Alchimia grubu dünya çapında birçok sergiye geç 70s ve erken 80s yer aldı.

• Sanatçıların amacı tüketime yönelik ürünlerden çok sergilenecek parçalar tasarlamak ve üretmekti.
• Ucuz, kolay bulunabilir malzemelerle parlak renkli, dekoratif tasarımlar yaptılar.
• "İyi Tasarım" anlayışına karşı popüler kültürden ve kitschten esinlenilen, mizahi mobilyalar ürettiler.

   

 

Memphis Grubu

  MEMPHİS GRUBU




1980’li yılların en önemli tasarım grubu hiç kuşkusuz Memphis’ti. Milan’da, Ettore Sottsass tarafından 1980 yılında radikal Studio Alchimia’dan ayrılmasından sonra başlatıldı. 
Ettore Sottsass, çevresine bir grup uluslararası mimar, mobilya, dokuma ve seramik tasarımcısını topladı. Bunlar arasında Andrea Branzi, Martine Bedin, George Sowden, Peter Shire, Michael Graves, Javier Mariscal, Michele de Lucchi ve Matteo Thun bulunuyordu.

Çalışmalarını ilk kez 1981 Milan Mobilya Fuarında sergilediler. Burada Memphis grubu, bazı eleştirmenler tarafından yavan bulunsa da başarı elde etti. Postmodernist bir grup olan Memphis çeşitli kaynaklardan —klasik mimariden 1950’li yılların değersiz sanatına kadar her şeyden— eklektik bir şekilde yararlandı. Göz alıcı ve çoğu kez şaşırtıcı renkler kullandılar ve nesnenin pratik kullanımından çok görünümü ve anlamı üzerine vurgu yaptılar. Tartışmacı bir girişim olarak başlayan şey büyük bir ticarî başarı kazandı. Ne var ki, Memphis Grubunun postmodernizmin aşırı yönlerini oluşturan fikirleri fazla kalıcı olamadı.